pi_tek, 8 listopada

Czasami czuj_, _e _wiat, w kt_rym przysz_o mi _y_, przegania mnie i nie zwa_aj_c wcale na moje starania i wysi_ki – pozostawia daleko w tyle. Na przyk_ad s_owotw_rstwo. Staram si_ by_ na bie__co i wertuj_ cz_sto najnowsze s_owniki: j_zyka polskiego, wyraz_w obcych, bliskoznacznych etc. Jednak moje wysi_ki okazuj_ si_ najwyra_niej niewystarczaj_ce. Dzi_ rano przyk_adowo, „via telefon” prowadzi_em pracownic_ jednego z naszych klient_w przez zasieki skomplikowanych proces_w systemowych. W pewnym momencie oznajmi_a mi:
– Wie pan co, nie mog_ nic zrobi_, myszka si_ nie rusza, przyciskam Enter i dalej nic si_ nie dzieje…
– Prawdopodobnie zawiesi_ si_ pani komputer. Prosz_ go w takim razie zresetowa_ – poradzi_em.
– Hmm, tak… Nie wiem jak to zrobi_ – odpowiedzia_a zak_opotana.
– Dobrze, prosz_ zachowa_ spok_j i pogod_ ducha – powiedzia_em porozumiewawczo. Niech go pani w takim razie wy__czy.
– Tego te_ nie potrafi_ – us_ysza_em po chwili ciszy w s_uchawce i ju_ wiedzia_em, _e to TEN dzie_.
– Prosz_ mi w takim razie powiedzie_, co robi pani, kiedy wychodzi z pracy?
– No, zak_adam p_aszcz…
– I co jeszcze?
– Gasz_ komputer.

Rado__ jak_ sprawi_ mi fakt, _e nowoczesna kobieta tak niewiele zak_ada na siebie przed wyj_ciem z pracy niemal wyrzuci_a mnie z fotela. Z b_ogim u_miechem na twarzy westchn__em do s_uchawki: – Niech wi_c pani zgasi sw_j komputer…