wtorek, 22 czerwca

Cz_owiek nie osio_ – mo_e uprze_ si_ o wiele skuteczniej. Na szcz__cie czasami mo_na uratowa_ go od pewnych nieszcz___, kt—re sam – oczywi_cie nie_wiadom gro__cego niebezpiecze_stwa – na siebie _ci_ga. Za ka_dym razem, kiedy uda mi si_ wyperswadowa_ czyj_ b__dny ruch, czuj_ si_ jak rycerz wyrywaj_cy w ostatniej chwili z pyska potwora bezbronn_ owieczk_.

Tak by_o i dzisiaj. Oko_o 14 us_ysza_em w s_uchawce telefonu mi_y kobiecy g_os, kt—ry, po kr—tkiej inwokacji skierowanej najwyra_niej do mojego do_wiadczenia, chcia_ dowiedzie_ si_, czy mo_liwe jest korzystanie z nowoczesnych utensyli—w informatycznych na komputerze z procesorem klasy 386 (Spyta_ —w g_os : "Czy da_oby si_ na tym pracowa_ ?").

M_oda sawantka z niezwyk__ swobod_ wyzna_a r—wnie_, _e ma kolorowy monitor, zainstalowany system Windows 95 i du_o cierpliwo_ci – co by_o ju_ informacj_ par excellence redundantn_, poniewa_ sama instalacja Windowsa w wersji 95 na 386-kach by_a ipso facto dowodem wielkiego samozaparcia mojej rozm—wczyni. Zamy_li_em si_ ci__ko, pr—buj_c rozwik_a_ problem przydzielenia jakich_ konkretnych jednostek do pomiar—w cierpliwo_ci i problem cierpliwo_ci w og—le… Z zadumy wyrwa_ mnie jej g_os. – No wi_c co? – spyta_a z zupe_nie naturaln_ dezynwoltur_. Przy_apany in flagranti (filozofowanie w pracy!), stara_em si_ wybrn__ z sytuacji porz_dkuj_c chaotycznie panoptikum przewalaj_cych si_ w g_owie my_li i dokona_ szybkiej analizy sytuacji. Diagnoza – zak_adaj_ca o_miogodzinny dzie_ pracy – brzmia_a niezbyt zach_caj_co: maksymalnie 1 i 1/2 faktury dziennie, 3/4 dokumentu wydania magazynowego, 4/5 dokumentu Kasa Przyjmie itp., itd. Wnioski z niej p_yn_ce podsuwa_y dwie mo_liwo_ci rozwi_zania owego problematu : 1) przed_u_y_ dzie_ pracy do co najmniej 40 godzin lub 2) zmieni_ sprz_t na sprawniejszy.

Moja lapidarnie nakre_lona ocena sytuacji okaza_a si_ wspania__ konkiet_. Pocz_tkowo pe_na euforii postawa mojej rozm—wczyni, zmieni_a si_ w defetyzm. – Ach, tak… – szepn__a tylko zrezygnowana, m__nie powstrzymuj_c si_ od jeremiady – je_eli nie mo_na inaczej… Po raz kolejny triumfowa_em. Ja, pogromca komputerowego Pandemonium…